Tijdens een festival in 1992 hoort Michiel voor het eerst de klanken van de yiḏaki (didgeridoo).
Het geluid treft hem als bliksem en schiet via zijn trommelvliezen direct naar zijn hart.
En daar resoneert het tot op de dag van vandaag.
Vanaf het allereerste begin wil hij muziek maken met andere muzikanten.
Michiel’s introductie is namelijk via de Aboriginal rockband Yothu Yindi.
En het is hem vanaf het begin al duidelijk dat de didgeridoo, in de traditie, eigenlijk een soort percussie-instrument is.
Michiel speelt met een enorme verscheidenheid aan muzikanten, bands en projecten. Van traditionele Afrikaanse percussie groepen tot rock en van modern klassiek tot techno.
Hij weet als geen ander de klanken van de didgeridoo op een smaakvolle wijze in de muziek te voegen.
Met zijn uitgebreide kennis over de traditionele didgeridoo adviseert hij musea door heel Europa en helpt hen bij het opzetten van exposities.
Zowel solo als met verschillende projecten en bands speelt hij op festivals en feesten over de halve wereld. Van Rusland tot Togo en van Denemarken tot Spanje. Van het Boom Festival met 30.000 bezoekers tot Mañana Mañana in Laren.
Michiel weet elke keer het publiek met volle overtuiging te bereiken.
Na zijn eerste bezoek aan de oude meesters in Arnhemland / Australië, de geboortegrond van de traditionele didgeridoo (yiḏaki) is Michiel geadopteerd binnen een van de vele Yolŋu clans.
Tijdens zijn vele reizen naar Australië zoekt hij steeds de verdieping en onderhoudt hij zijn relaties met de traditionele eigenaren van de didgeridoo.
Zijn boodschap is dan ook helder en zijn missie concreet:
het verspreiden van het echte verhaal van de didgeridoo, en met zijn band Acoustick, het publiek laten dansen op de klanken die zijn leven ruim 32 jaar geleden zo op zijn kop hebben gezet.
